حکایت

وی را در بیابان دیدیم که می دوید.  

گفتیم:"بر تو چیست شیخ؟" 

گفت:" از خود می گریزم که در من آویخته من را، به خود می خواند و از خود می راند. می می نوشد، من مست گردم. صدا می کند، به سوی من می آیند. می راند از من، می گریزند. نه می توانمش کشت ،که اگر کشم خود بمیرم. نه می توانمش راند، که اگر برانم خود رفته است. حال از او می گریزم و اوی از من جدایی نپذیرد."  

گفتیم:" شیخ خود را این چه صورت است؟" 

گفت:" او هم مثل ما گاهی کس شعر می گوید..." 

پ.ن : من هم گاهی....